Hayat, uzun bir tünel.Ama sen nerede biteceğini bilmiyorsun.Bu hata değil.En büyük hatamız tünelde olduğumuzun yani tünelin bir sonu olduğunun farkında değiliz.Farkında olmadan hayatımızı sürdürüp gidiyoruz.Ta ki bitince anlıyoruz, tabi ki çok geç kalıyoruz.
Hayatta başımıza gelmeyen kalmıyor.Dost tarafından satılıyoruz, sevgilimizden kazık yiyoruz, yeteri kadar paramız olmuyor, başarısız oluyoruz, düşüyoruz, birilerini kaybediyoruz, yalnız kalıyoruz, sınavlara hazırlanmaktan hayatı yaşayamadan tüketiyoruz, ....
Başımıza gelen her şey bize bir katkısı oluyor. Düşüncelerimizi değiştiriyor. Bunlara kafa yorup duruyoruz. Sıkıntı kasvet içimiz daima mevcut. Bu mevcudiyet bizim hayatımızı yaşamamıza engel oluyor. Bunlara kafayı takmamayı, yani kedersiz dolanmayı başaramayız biliyorum. Ama ne kadar az şeyi dert edinirsek o kadar fazla hayatı yaşayabiliriz. Hiç kimse bu sorunlarla mücadele edecek kadar güçlü değil. Bünye dayanmaz bu kadar kasvete. Kuantum filan yapın gibi saçma önerilerde bulunmayacağım sizlere. Sadece daha az uğraş hayatın çileli tarafı ile.
Neyse konuyu dağıtmayalım, hayatı daha iyi yaşayabilmek için bir sonu olduğunun farkına varalım. Bu son bizi kederlere sürüklemesin. Tam tersine güzel şeyler yapmamız için, birbirimizi kırmamak için sebebimiz olsun. Gidin namaz kılın filan kılın, zekat verin gibi imalarda bulunmuyorum. Herkesin dini kendine. Ben sadece mutlu olun istiyorum. Genel mutluluk bunları söylemekteki amacım. Daha mutlu olmak için 'birazcık ne yaptığının farkında olmak' ve 'amaç edinmek' gerekiyor o kadar .Kolay gelsin.
